Ja, u Bosni, živim

Ovu sam pjesmu ispjevao nakon što sam pročitao pjesmu profesora Ferida Muhića, "Bio sam u Bosni". Ista me se toliko dojmila da su mi, kao reakcija na nju, riječi same počele dolaziti. Htio sam da ih zapišem dok mi nisu nestale. Za nekoliko minuta sam je uspio zapisati u formi u kojoj je sada, uz minimalne prepravke. Nakon što sam je podijelio sa nekoliko bliskih prijatelja, sada je vrijeme da je podijelim sa svima. Nadam se da ćete osjetiti onu lavinu emocija koju sam imao kada mi je dolazila, kao i kada je svaki put nanovo pročitam. 

Ja, u Bosni, živim
​(u čast Pjesnikovoj „Bio sam u Bosni“)

Ja živim poluživotom
Odoh iz zelene i kršovite Hercegovine odveć davno
Ostavih Neretvu i hladno plavetnilo Čvrsnice
Napustih kanjon Vrbasa i klisure strme
Ja život tražih
 
Pohodih zemlje i krajeve mnoge
U Maleziji nauku i dom pronađoh
Na Javi Budu pod zvonom vidjeh
Oko Ćabe, u zanosu vjere, tavaf činih
Ja život tražih
 
U zemlji Irokeza nauku učih
U rezervatima koji poluživotom žive
Sevdahom dušu hûdu hranih
I zatočenik u Zemlji Slobodnih postadoh
Ja život tražih
 
U Bosnu se vraćah, zelenu i čistu
U Hercegovinu moju, kamenu i bistru
Kuckanje ibrika i džezvi osluškivah
I dah planine u jutro rano omirisah
I život osjetih
 
Snivajući dan kada će moja već gruba stopala
Od abdesta planinskom vodom natopljena
Na zastrti šareni ćilim stati
I ovom poluživotu kraj ispjevati
 
Jer ja, samo, – u Bosni – živim
 
                                                                                                                                                     Virdžinija, 3. Oktobar 2017.